Συναισθήματα στα παραμύθια και στ' αλήθεια...

Συνεχίζοντας τα συναισθήματα...

Παίξαμε με το ζάρι των συναισθημάτων...

                                     Θυμός....Θυμωμένη!

                   Φόβος...Φοβισμένη!

Θυμός...Θυμωμένος!

                                                  Λύπη...Λυπημένη!

                                                Χαρά...Χαρούμενος!!

                          Απογοήτευση...Απογοητευμένος!
                   (όπως ο Αχινός ..στο παραμύθι..)

                                                       Λύπη...Λυπημένος!

                                       
                                Ευτυχία...Ευτυχισμένη!
             (όπως ο  Ευτυχισμένος  Χιονάνθρωπος!)

Διαβάσαμε το παραμύθι με την χελώνα και τον Πέτρο...

                    Ζωγραφήσαμε το καβούκι της χελώνας ...

                         το παίξαμε...

                  Ο Μανώλης φόρεσε ...
         τη   χελωνοτσάντα του Ουμούτ του φίλου του !!!



Κάναμε τους θυμωμένους...και μετά την τεχνική της χελώνας 
για να μας φύγει ο θυμός ...Κρυφτήκαμε στο καβούκι μας ..μετρήσαμε μέχρι το 5...

και ...αφού είχαμε πολλή πολλή ενέργεια φτιάξαμε κι ένα παραμύθι δικό μας!!!



 ''Η Δασκάλα που έγινε το κεφάλι της ηφαίστειο''

(το ζωγράφισε η κυρία Γιωργία...)

και όχι μόνο... κάναμε κι ένα ηφαίστειο!!!

 


                                          εργασία και χαρά!!!!!

όλα έτοιμα για να ζωγραφίσουμε το παραμύθι μας!!!!!!!

Το παραμύθι που φτιάξαμε αφορά μια δασκάλα την κυρία Ελπινίκη  που ζούσε στην Αθήνα....

Είχε κάποιους μαθητές πολύ ανήσυχους και παιχνιδιάριδες... που όμως την εμπόδιζαν να κάνει το μάθημα της Γεωγραφίας...κι έτσι όταν μια μέρα που δεν ήταν η καλύτερη μέρα για τη Γεωγραφία

ενοχλούσαν τόσο πολύ   που  μάζευε μάζευε θυμό η κυρία ώσπου το κεφάλι της  άλλαξε σχήμα...και καπνοί έβγαιναν από τα αυτιά της και από τη μύτη της...και ένα ηφαίστειο φύτρωσε στη κορυφή...τι έγινε μετά δεν περιγράφεται...καπνοί ...φωτιά ..ο διευθυντής τη φώναξε στο γραφείο και της είπε ότι 

είναι επικίνδυνο να συνεχίσει το μάθημα γιατί κινδύνευε  να πάρει φωτιά το σχολείο..

Τώρα η δασκάλα ήταν και θυμωμένη και λυπημένη !!!έπρεπε να βρει λύση και να ξαναγίνει  όπως πριν..Ευτυχώς η Νεραιδούλα μας τη βοήθησε και της είπε στο αυτί το μυστικό μας ...

έτσι έκανε κι αυτή το ίδιο με μας κι έφυγε το ηφαίστειο από το κεφάλι της!

Από τότε η κυρία Ελπινίκη ποτέ πια δεν κρατούσε το θυμό της  πολλή ώρα ...έβαζε μπρος το μυστικό μας κι ο θυμός έφευγε μακριά!!!Το ίδιο έκαναν κι οι ανήσυχοι μαθητές ...και ηρεμούσαν...ησύχαζαν...

κι ήταν όλοι ευτυχισμένοι!

Μερικές σκηνές από το παραμύθι μας....

    εδώ είναι η κυρία Ελπινίκη με την Νεραιδούλα μας!

Αν τα καταφέρουμε θα το κάνουμε βιβλίο...όπως  φτιάξαμε με τα άλλα παιδιά την προηγούμενη χρονιά...